maandag 31 december 2012

Onze nieuwjaars"brief"

Op het boekenfestijn zag ik bordjes liggen en zoals dat in strips gaat ging er plots boven mijn brein -dat tegenwoordig veel weg heeft van gatenkaas- een gloeilamp spaarlamp branden: dit zouden onze nieuwjaarkaarten worden. Niet voor iedereen uiteraard wegens moeilijk te verzenden.

 Het kaartje bovenaan het zakje werd vervangen, u ziet de voorkant,achteraan staan onze wensen en namen.
Ik wens u ook allemaal een schone lei en dan komt het vast in orde, doe het goed!!

zondag 23 december 2012

Joepie!!

De dagen zijn alweer aan het lengen.
De lente komt eraan!!
(radicaal positief zoals Felix V.G. dat in Humo noemt)

dinsdag 18 december 2012

kersttrauma

Het liefst zou ik onderduiken. Of beter nog: winterslapen. Van nu ongeveer tot de tweede week van januari.
Ik heb niks met dé feestdagen. Verplicht amusement, eindeloos vreten, veel geld uitgeven aan vaak nutteloze en nog vaker niet geapprecieerde cadeaus. Alhoewel, alleen het eerste daarvan blijft nog overeind, de rest werd bij ons al afgevoerd.
Maar hoe komt dat dan vraag ik me af?
Ik ben jarig eind november en kreeg sowieso altijd één cadeau voor verjaardag en Sint. En heel vaak werd er gelijk bij gezegd dat ik niet hoefde te hopen op een kerstcadeau, dat ik al genoeg had gekregen. Is het dat?
Of, ik was een jaar of acht toen we een keertje naar de middernachtmis zouden gaan. Verder hadden we niks met de kerk maar op die dag trekt het mensen toch blijkbaar. Ik moest 's middags dutten maar lag alleen maar te zingen in bed en viel dus tijdens die middernachtmis in slaap. Of dat was omdat ik echt moe was of door de Gregoriaanse gezangen laat ik in het midden. Maar ik had dus wel de pointe gemist.
Toen ik begon aan een eigen gezinnetje was er het gescheidenoudersprobleem. Vele weken op voorhand werd er rondgevraagd wat de plannen waren en omdat ik als antwoord kreeg dat we wel zouden zien vroeg ik papa op kerstdag wat dan resulteerde in een kolerieke moeder omdat het altijd "hij" is die voorgaat. Zucht.
En dan vraag je je vader en  zijn ongetrouwe broer. Je werkt de dag van kerstavond nog tot halfvijf, hebt tijdens je lunchpauze boodschappen gedaan, pikt dan kind 1 op in de opvang en kind 2 in de crèche, haalt manlief op de luchthaven, net terug van paar weken zakenreis en rept je naar huis. Je slaapt die nacht amper want behalve kindjes badderen, flesje geven, neuzen en billen vegen moet er nog worden opgeruimd, geschild, gesneden, gekookt en gestoofd. Maar kijk, mooi op tijd staan de aperiefhapjes en de opgeblonken glazen klaar. Je vader komt met je nonkel binnen en nog voor die je begroet heeft zegt ie: "amai wat een smerige ruiten zeg". En daarmee is de toon gezet. Wat zijn die dingen in de soep (saffraandraadjes en garnaaltjes), wat voor een dessert is me dat (bavarois) etc.
En dan dat bomengedoe. Hoe belachelijk is het eigenlijk om een boom in huis te halen en die vol te hangen met troep? En het overbodige consumeren: Niet alleen qua eten maar ook al die cadeaus jongens. Is dat nu echt nodig? Ik ben niet gelovig maar vraag me toch af: is dat nu de essentie van kerst?
Nee, ik weet niet waardoor het komt, maar voor mij moet het dus duidelijk niet. Sorry voor het doorbomen, het was de laatste keer dit jaar. Beloofd. Ik verdwijn. 

donderdag 6 december 2012

Kleur

Met al dat grijs heb ik nood aan wat kleur in mijn leven.
Een heel kleurrijk idee -dat ik zag op Pinterest- zijn deze strijkparelkommetjes.
Ik maakte ze met alle kleurtjes die in de grote Ikeaparelpot zaten en ook een keertje met maar twee kleuren. Dat laatste werd prompt een AA Gentkommetje, al beoogde ik eerder iets Delfts blauw.



Bij de kleurige legde ik alle pareltjes netjes in dezelfde richting,vooral bij de grote kom een heel werk. Ik gooide de pareltjes op de bodem, legde ze allemaal mooi gelijk en schoof ze dan naar boven toe, dat bleek de handigste werkwijze.




Bij het tweekleurige nam ik niet de moeite de pareltjes netjes te leggen en uiteindelijk is het resultaat bijna even mooi. Je kan je dus de moeite besparen.  


Ik had nog een hele hoop fleecedekentjes liggen waaruit ik ooit babydingetjes maakte. Ik knipte een hoop vierkanten en stikte die aan elkaar. Nogal statisch zie ik nu. Volgende keer probeer ik een tetrisdekentje.


En dan zorgde Jongste nog voor een zilveren randje. Ik vertelde hem een hele tijd geleden -op skiverlof- een verhaal over mijn maatje en ik: zij was een paar dagen na mij jarig en toen wij 17-18 jaar waren en we een beperkt budget hadden trakteerden we elkaar op een cocktail voor onze verjaardag. We hadden maar centjes voor één zo'n chique drankje dus kocht zij dat voor mij en ik voor haar. Jongste vond dat zo'n schattig verhaal en omdat mijn jeugdmaatje er ondertussen helaas al een paar jaar niet meer is en ze dus geen cocktails meer kan trakteren, heeft hij er voor mij op mijn verjaardag eentje gemaakt. Ik denk vaak dat hij niet goed luistert maar je ziet, als het erop aan komt heeft hij het wél gehoord. 

vrijdag 23 november 2012

Halleluja

Wij kregen vandaag, 23 november, de eerste kerstkaart met beste wensen voor 2013.
Is dat nu niet een beetje vroeg?

vrijdag 16 november 2012

Vijftig tinten grijs

De lucht kleurt hier al vele dagen alle tinten grijs. Bah. De winter is nog niet eens begonnen en ik zit al te verlangen naar de lentezon.
Grijs is ook de kleur van een van de muren die we vorig weekend verfden. Ik heb het eens snel uitgerekend, we hebben bij benadering 87.5m² plafond en 50m² muren geverfd, elk twee lagen. Wij hebben duidelijk veel ramen en weinig muur :-) Maar dus, die grijze muur had na het schilderen alle tinten grijs. Manlief zei: "Dat moet nog indrogen". Waarop indrogen hét woord van het weekend werd. En hij kreeg gelijk: de muur is inderdaad mooi gelijkmatig grijs nu.
Grijs zijn ook de haren die steeds veelvuldiger aanwezig zijn in mijn haardos en dus niet meer te negeren. De vraag is nu of ik het zal gaan kleuren, wetende dat ik nu maar twee à drie keer per jaar naar de kapper ga. Ik doe dat écht niet graag maar heb ook geen zin om met een uitgroei te lopen. Iemand een oplossing? 
En natuurlijk is Vijftig tinten grijs ook de titel van het boek dat nu al maanden niet meer is weg te slaan uit de media. Ik las de trilogie al voor de zomer en, we moeten daar eerlijk in zijn, veel meer dan een veredeld stationsromannetje is het toch echt niet? Mannetje komt vrouwtje tegen, ze stoten elkaar af, vallen mekaar dan toch in de armen en leven nog lang en gelukkig... Daar heb je geen drie boeken voor nodig, Harlequin doet dat elke week in een klein pocketje.

maandag 29 oktober 2012

Herfsttaart

Met welke taart kan je een oktoberjarige beter verblijden dan met een herfsttaart? Ze gaat helemaal op in de kleuren van de natuur.



Ook eens maken? Dit heb je nodig: 1 rol kruimeldeeg, 4 à 5 appels, 4 eieren, 170g rietsuiker, 150g noten (hier mengeling van walnoten, hazelnoten, amandelen, pecannoten), 250g amandelpoeder, beetje rozijntjes, beetje kaneel (die twee laatsten naar eigen goesting) 

Leg het kruimeldeeg in een bakvorm. (Ik gebruikte zo een wegwerpding omdat ik dat makkelijker vind als ik de taart ergens mee naartoe moet nemen maar je ziet dat dat een beetje te laag uitvalt.) 
Mix de eidooiers met 150g rietsuiker en voeg er dan het amandelpoeder aan toe. Je krijgt een heel droog geheel, amper nog te kloppen maar als je er dan de vier stijfgeklopte eiwitten ondermengt komt het goed. Spreid het hele ei/suiker/amandelmengsel over het kruimeldeeg. Best heb je dan al je appels in schijfjes geraspt. Je kan ze ook gewoon zelf snijden maar zorg dat ze heel dun zijn anders zijn ze niet helemaal gaar. Tenzij je dat graag zo hebt natuurlijk. Leg de appelschijfjes over je deeg, dat hoeft niet netjes, gewoon verspreiden en doe daaroverheen de niet al te fijngehakte notenmengelingen en ev. de rozijntjes. Bestrooi met de rest van de rietsuiker waar je ev. wat kaneel hebt tussen gemengd.
Bak 45 min. op 180° in voorverwarmde oven. Dreigt je taart aan te branden, leg er dan even alufolie over.
Smakelijk!   

woensdag 24 oktober 2012

Tasjes en hoesjes

In de queeste naar het ideale tasje voor het goede doel zijn dit al enkele mogelijkheden:




 Allemaal met stofjes uit de dozen van buurvrouw. Alleen het effen zwarte deel bij de bovenste tas is een Ikea-overschotje. Ik vond de mosterd oa bij de Dotted dream en de Boobbag. Bij die laatste (het tweede in mijn reeks) heb ik me wel misrekend voor de hengsels, die zijn akelig kort. Ik weet niet of ik de hengsels ga hermaken of ik gewoon een heel nieuw tasje maak, ik heb toch stof genoeg. Wat een luxe hé.

Ik kreeg een nieuwe gsm. Zelf kies ik altijd - lees: bij de twee vorige gsm's die ik had ;-) - voor een openklapmodel omdat het scherm dan goed beschermd zit. Dat is bij mijn nieuwe niet het geval en ik ken mezelf een beetje, binnen de kortste tijd zou dat er niet meer uitzien omdat het ding onderin mijn tas  of in mijn jaszak rondslingert of over de vloer vliegt. Dus zou ik een hoesje maken. Ik vond verschillende leuke voorbeeldjes maar kon helaas niet kiezen. Nu nog niet trouwens: 

           Tip van Jongste: maak er nog een paar mama en dan heb je voor elke weekdag eentje.

maandag 15 oktober 2012

2x nr 6, 1x nr 12, 2x nr 16, 1x nr 27

Klinkt als een bestelling bij de afhaalchinees.
Is wat ik net maakte uit "Zo geknipt".
Ik vind het een geweldig boek, heb al mooie ideetjes voor de komende feestdagen en bijhorende cadeautjes.
Maar dit is nu even voor het goede doel.
Ik vertelde al dat ik van buurvrouw Caroline heel veel stofjes heb gekregen, vier curverboxen bomvol. Het zijn resten van een bedrijf waar ze dekbedovertrekken maken, zeer degelijk van kwaliteit maar wel allemaal eerder lichte kleuren.
Schoonzus doet vrijwilligerswerk voor Plan België en zij staan geregeld op beurzen of markten. Dan verkopen ze bv. ook handgemaakte spulletjes. En met die eindeloze hoop lapjes ( meeste zijn ongeveer 40cm op 60cm) kan ik heel wat.
In de categorie waardeloze cadeaus (wat mij betreft dan toch, wat bezielt iemand om een doos papierenzakdoekjes te gaan aankleden, doet me zo denken aan van die gehaakte hoesjes voor een rol wc-papier die je in de seventies vaak zag)

omkeerbaar en alles
 Om flessen wijn of koekjesdozen in af te geven:


Dan maakte ik nog het tasje nr 12, met de binnenzak, maar omdat mijn lapjes te smal zijn is het uiteindelijk nogal uit proportie. Maar de binnenzak is wel geslaagd. Die techniek ga ik zeker nog gebruiken in (hand)tassen.



Wat denken jullie, zou dat nu iemand kopen, als het voor het goede doel is?

En dan, niet van de stoffen van buurvrouw, een tasje voor oma die sinds kort naar daycare gaat, om haar heen-en-weermapje in mee te nemen (kende jij dat? Is opvang voor senioren, zeg maar speelpleinwerking voor 80+).
Ik ben zo al niet erg voor paspel, snap die hele hype niet,  maar nu al helemaal niet meer. Het was mijn eerste ervaring hiermee en mogelijk ligt het aan het feit dat ik geen echte paspel gebruikte maar bieslint met een touwtje in (het was zondag, geen winkels open en ik wou het tóch afmaken) maar ik vond het echt maar niks om dat er mooi tussen te krijgen.


maandag 8 oktober 2012

Allemaal cadeautjes

Een Tatannebag en een ritstasje voor een 50-jarige:



Een hobosack voor Jarne (hier nog zonder naam). En kijk eens hoe dat mannetje is toegetakeld, erg hé?


Een schort voor een jarige die sinds kort kookles krijgt op school:


En voor twee kindjes van de zee een hobosack en een geflockt t-shirtje:

zee, strand, meeuwen met rubberlaarsjes...

Het zijn rode t-shirts maar ik slaag er niet in
die kleur goed op foto te krijgen. Iemand tips?

Voor het vriendinnetje van jongste maakte ik nog een jurk maar de foto daarvan houden jullie te goed.

maandag 1 oktober 2012

Voer voor psychologen?

Aan onze keukentafel staan langs elke kant drie stoelen.
Wij hebben geen vaste plaatsen.
Het gebeurt regelmatig dat iemand alleen aan tafel zit, vooral bij het ontbijt.
Het viel me nu op dat zowel onze drie kinderen als ikzelf steevast kiezen voor een plaats op de hoek terwijl Manlief altijd in het midden gaat zitten.
En nu vraag ik me af waarom dat is. Is dat nog een overblijfsel van territoriumdrang? Ik wil de grootste hebben, of toch: het meeste plaats? En zijn wij dan geintimideerd? Nee, want we zitten niet gelijktijdig aan tafel.
Kijk, dat houdt me vandaag bezig.  

maandag 17 september 2012

Top en flop

De hobo sacks vallen hier geweldig in de smaak. Ik vind het zelf een leuk dingetje om te geven, het is snel gemaakt. En het wordt ook gesmaakt door de ontvangers want ik kreeg al vaker de vraag om eentje te maken. Zo ook een turnzak voor Marthe:


Ik had er ook eentje gemaakt voor Diete met een vlaggenlijntje erbij. Piepkleine vlaggetjes voor een piepklein meisje:

Bijschrift toevoegen



En voor de grote broer van Sem:


Dat is dus duidelijk een topper.
Maar dan. Ik zag op een Pinterest een kussen met vogeltjes, zó mooi.
Helaas is mijn kopie maar niks:


Het zou een cadeautje zijn maar na commentaren als "Wat staat daar eigenlijk op?" en "Voor wie is dat kussen met al die vlekken?" durfde ik het niet meer afgeven.
En nu is de poes er heel gelukkig mee.

donderdag 13 september 2012

ZsaZsaZwier



Sinds het verschijnen van Hét Boek is het patroonloze plooirokje een beetje in de vergetelheid geraakt. Jammer eigenlijk want het is een vrolijk en snel gemaakt rokje.
Eens je telwerk gedaan is toch ;-)


woensdag 12 september 2012

De dochter van haar moeder

Onlangs zei iemand tegen mij: "Gij zijt precies een zonnebloem, altijd met uw kopke naar de zon". Dat was met voorsprong van 't schoonste* dat ooit iemand tegen mij gezegd heeft. Maar het is wel waar, als ik kan zal ik met mijn snoet naar de zon gaan zitten.

Dochter kwam terug van Schotland en dit zag ik op haar foto's:

De appel blijkt niet ver van de boom te vallen...

*voor NL: mooiste

zondag 9 september 2012

Feest!

Bij de zonnekindjes. Zowel het feestvarkentje als haar broer zijn echte zonnekindjes: toen ze geboren werden  brachten ze allebei de zon mee, voor hun geboortefeestje hebben ze allebei een stralende dag uitgekozen.
Het leukste van onze cadeaus vond ik zelf de grasmaaier: met een contactsleutel, een schuivertje om langer en korter te maaien en een afneembare bak voor het maaisel. Niks speciaals? Wel als het om een speelgoedgrasmachientje gaat toch? Al ben ik daar niet meer zo in thuis, misschien is dat tegenwoordig normaal?

Al de rest was zelfgemaakt:


Mandjes die ik op pinterst zag, waar anders? Ik maakte ze van stof die ik van buurvrouw kreeg: hele dozen stof, allemaal restlapjes van dekbedovertrekken. Niet erg groot maar wel mooie kwaliteit en ruim voldoende om zoiets als deze mandjes van te maken. Zei ik al dat wij schatten van buren hebben?

In die mandjes stopte ik slabben, kant en klaar gekocht maar geflockt:
met een kuikentje omdat ze dat als doopsuiker hadden

klassiek met de naam

met restjes lint
en dan nog t-shirtjes. Voor dit t-shirtje gaf Odille mij de inpiratie, ik vond het tekstje van hun zoontje's geboortekaartje zó mooi:


En dan nog eentje voor de grote broer:

donderdag 6 september 2012

Beetje zielig?

Kalverliefde was het, echte onvervalste kalverliefde.
Ik was 16, oudste van drie meisjes en zat op een nonnenschool, jongens waren voor mij dus iets vreemds. Hij was 20, student op kot, draaide bij de grootste studentenradio, was preases etc. Wat hij ooit in mij zag? Ik denk dat het iets moet te maken hebben met bravoure, ik zette in die tijd nogal graag een grote mond op en misschien maakte dat indruk?
Het was te verwachten dat de liefde vervloog
en we verloren elkaar zo'n beetje uit het oog.
Een aantal jaren later belde hij me plots om nog eens af te spreken voor een etentje. J. en B., twee gezamenlijke vrienden, waren er ook. Het was een fijne avond waar ik vol trots wist te vertellen dat ik binnenkort ging trouwen. Hij kwam op onze trouw, ook nog toen onze oudste zoon geboren werd en daarna gingen onze wegen weer elk zijn eigen kant op.
Nu kwam ik J. onverwachts tegen, één van die vrienden (volg je het nog?), we raakten aan de praat en plots vraagt hij me: "Herinner je je nog die avond bij X., dat etentje? Waar jij zo stond te springen omdat jullie gingen trouwen?" Ik moest er even naar zoeken maar ja, ik wist nog wel zoiets. "Wel" zei J. "hij deed dat omdat hij eigenlijk opnieuw iets met jou wilde beginnen"
En ook al is het lang geleden, dat is toch best wel een beetje zielig hé?

maandag 3 september 2012

Minister smsSmet

De basisschool waar onze kinderen een groot deel van hun kleine jaren doorbrachten vierde feest: 50 jaar!!
De minister zou ook komen meefeesten. De afspraken daaromtrent werden gemaakt, gecheckt en gedubbelcheckt. Of dubbel gecheckt. Een uurtje voor aanvang van de festiviteiten liet minister Smet echter weten niet te zullen komen. Alle begrip daarvoor, je weet immers niet wat de reden is. Maar dat iemand die over een bataljon kabinetsmedewerkers beschikt dat via sms moet doen vind ik behoorlijk boertig en getuigen van weinig zin voor communicatie.

In het licht van het nieuwe schooljaar vind ik ook wel erg dat de kranten breed uitgesmeerd het verhaal van het prinsenkind kind dat niet meekan op school vertellen. Wat is de meerwaarde daarvan? Ik ben absoluut niet koningsgezind, voor mijn part gaan ze allemaal -net als in Nederland- werken ipv door ons te worden gesponsord, maar het gaat hier om een klein jongetje dat nu voor eeuwig en altijd de stempel "dom" meedraagt. Want ook al weet niemand om welke leerstoornis het gaat, dat is wat de goegemeente denkt. Waar of niet?
En wat me dan ook nog stoort is dat ouders ruim € 9000 schoolgeld moeten betalen, ook andere koppels dan die van Laken, om hun kind  te helpen. Schort er niet iets aan het systeem dan? Volgens de grondwet is onderwijs gratis voor elke Belg maar toch glippen nog altijd veel kinderen door de mazen van het net.

En zo kom ik terug waar ik begon: de basisschool waar mijn kinderen zaten. Een open school met een enthousiast team, leerkrachten die hun best doen voor àlle kinderen, wars van huidskleur, geloofsovertuiging of sociale achtergrond. Een school waar elk kind geholpen wordt, aan welke kant van de balans het ook zit, omdat zowel het zwakke kind als het meerbegaafde nood heeft aan kansen. Een school waar kinderen kunnen opgroeien tot positief ingestelde, ruimdenkende en gelukkige mensen

Op deze eerste schooldag hoop ik dat elk kind de kans krijgt in zo een school groot te worden. 

En hoe graag ik ook wil laten weten over welke school het gaat, als lid van de Raad van Bestuur van de scholengroep kan ik het niet maken partijdig te zijn. Maar zelf weten ze wel dat ik BS E. in mijn hart draag.

woensdag 29 augustus 2012

Times they are changing

Ik werd groot in de parel van Brabant, op een boogscheut van de hoofdstad.

Liermolen, favoriete stek van oma en kleinkindjes
Toen we in die tijd met de tram van Brussel kwamen reed die eerst door het verstedelijkte Strombeek-Bever, langs het "zothuis" van de paters Alexianen en als je dan om de bocht kwam en de berg afreed had je een prachtig zicht op de dorpskern van Grimbergen.
Die tram rijdt al een eeuwigheid niet meer en dat prachtig zicht is ondertussen helemaal volgebouwd. De parel is zijn glans kwijt. Van een landelijke gemeente zag ik Grimbergen veranderen in de suburb van Brussel. En dat merk je niet alleen aan de bebouwing maar ook aan de bevolking. In de buurtwinkel waar ik vroeger  heel fier met een munt in mijn kleverige handje een nog veel kleverige snoep ging kiezen, word ik nu aangesproken met "Bonjour madame, puis-je vous aider?" en kunnen ze mijn moedertaal helaas niet meer. Misschien valt dat me allemaal meer op omdat ik nu al een hele tijd in het verre Oost-Vlaanderen woon?
Toch tart wat ik nu zag elke verbeelding. Mijn oma ging in datzelfde, ooit Vlaamse, dorp naar een bejaardentehuis in kortverblijf en kreeg daar een tube tandpasta: 


Met een Arabische verpakking, gemaakt voor Saoedi-Arabië en de Golfstaten. Langzaam maar zeker wordt mijn wereldje van vroeger verdrongen. Ik ben geen racist, ah nee, ik word immers zelf een allochtoon genoemd, maar dit stemt mij toch triestig. De veranderingen gaan té snel...

vrijdag 24 augustus 2012

Foei Carrefour!!

Carrefour is een multinational, een van de grootste supermarktketens van deze wereld. Je zou denken dat ze daar dan gekwalificeerd personeel aannemen, mensen die hun job doen zoals het hoort, vertalers die bekwaam zijn om een niet zo moeilijk zinnetje correct te vertalen? Niet dus. 


Koekjes gekocht in Gent
"Rijken aan we"?? Dat slaat dus nergens op. Zelfs als je op de eerste de beste vertaalsite "riche en blé" intikt geeft die "rijk aan tarwe" als vertaling. How hard can it be?  Foei Carrefour!

woensdag 22 augustus 2012

Kakelvers

Of niet meer zo. Maar wel toen ze 22 juli uit haar ei kwam gekropen. Of uit haar mama. Al wil ik daarmee niet zeggen dat dat een kieken is. Nee, gewoon, dat ik apetrots ben dat Diete op de eerste dag van haar leventje een setje van ons droeg. Dit:


Diete °22-07-2012, 46cm, 2550g

 Wetewel? Uit een oud t-shirt? En ze heeft er succes mee gehad!

maandag 20 augustus 2012

Zon

In de week voor  we op verlof vertrokken klonk het geregeld: "stuur wat zon op hé" of "breng de zon maar mee hoor". We hebben woord gehouden, u kreeg zon. Italiaanse zon. Uit Toscane.

Cortona gezien vanaf ons vakantiehuis


Mooi land hoor, Italië: weidse landschappen, typische dorpen, spotgoedkoop eten. Maar wàrm, bloedheet. Behalve een keer tijdens een skivakantie was dit onze eerste kennismaking met Italië, wij zijn verknocht aan Frankrijk maar Dochter wou zo graag eens de cultuur in Italië gaan bewonderen. Wel, voor mij hoeft het eigenlijk niet meer. Ik wil best nog wel een keertje terug, maar mag het dan asjeblief in de paasvakantie?
Klagen van weelde noemen ze dat. 

donderdag 19 juli 2012

Vlekkentip

't Is rustig ten huize hotelmama. Grote zoon is met zijn vriendinnetje op reis. Dochter doet vakantiejob op 65km van huis en logeert ginder. Jongste schuimt skateparken en Feesten af. In Gent en omstreken.
Tijd om heel veel te naaien zou je denken, maar nee. Stof en ideeën genoeg, de goesting ontbreekt.
Ik heb wel de kamer van Jongste verbouwd, lees andere vloerbedekking, ander bed, héél veel opgeruimd (dat deed ie vooral zelf nadat ik alles eruit had gegooid mét zijn verwittiging dat ik niks maar dan ook niks mocht weggooien!)
Maar goed, ik ging het over vlekken hebben. Grote zoon had een tijdje terug zo genoten van een ijsje met chocoladesaus dat ook zijn t-shirt had geproefd. Ik heb extra wasmiddel op de vlek gegoten voor ik het in de wasmachine gooide, geprobeerd met Shout, het t-shirt te bleken gelegd op het gras, maar niks hielp. De vlek was weliswaar iets minder maar zeker niet weg. Nu las ik vorig weekend in de krant de tip om chocoladevlekken te behandelen met melk, volle melk liefst. Dat had ik niet in huis maar ik vreesde toch al dat de vlek te oud zou zijn dus probeerde ik het gewoon met halfvolle melk. En kijk, de vlek is eindelijk weg, helemaal!   
Als er nog iemand zo'n simpele maar doeltreffende tip heeft hoor ik het graag, vlekken genoeg hier! Dankjewel!

woensdag 11 juli 2012

Zwemzak/Semzak

Zwemzak voor Midas die bijna kleuter-af is.
                                    Gevoerd met tafelzeil van Ikea.
Geboortecadeautje op bestelling.


Dan waagde ik me aan een zwangerschapsjurkje. Ik vertrok van een patroontje dat ik hier liggen had maar voegde aan de buik wat extra lengte toe. Ik ben niet helemaal overtuigd. Er zit teveel stof en gerimpel bovenop het buikje.
met dank aan J. voor het poseren
En dus maakte ik het nog maar eens zonder al dat toegevoeg:

En een kaartje erbij. En dat vind ik peroonlijk nog het meest geslaagd.

zaterdag 23 juni 2012

Ik verveel mij!

Grote zoon was al klaar met de examens, de anderen nog niet dus moest hij zich nog even rustig bezig houden. Heel moeilijk voor hem. Als klein jongetje was al hij niet stil te houden. In weer en wind speelde hij buiten, als hij maar kon schoppen en denkbeeldige vijanden verslaan met stokken, op ontdekking gaan, rondfietsen, ... En nu nog kruipt hij de muren op als hij te lang binnen of stil moet zitten.
Dus hij verveelde zich van de week. Wat kan je dan beter doen dan die immer slapende poes een beetje plagen? Wat zou die doen als je daar een blad op legt en het lijstje waarmee ik hem naar de markt stuurde?


En een plastic zakje,
                                   
                                           en een stiftje,   
                                een balpen en een kapotte veter,
                                    
                             een businesskaartje en een doos lucifers,
                                                             twee "pitsers",
                     de doos van zijn nieuwste Playstationspelleke,
                                    
                                       twee koplampen,
                                    
een "bakske" van de Playstation, 
                                 en lege videodozen?                                     

                              Niks dus, die slaapt gewoon door.
                   En toen was de rommel op en zijn goesting over.