dinsdag 30 november 2010

Beertjebeertje

Jules, 3 jaar, is gek van "beertjebeertje" aka "Tangie het mandarijnen beertje". Ik kende de film absoluut niet maar het is best een mooi verhaal: tijdens de productie valt beertje om op de lopende band net als de snoetjes gezet worden en daardoor staat zijn glimlach omgekeerd. Hij zit in de etalage van de speelgoedwinkel en is verbaasd dat niemand hem wil kopen terwijl hij toch echt wel mooi lacht. Hij zit er zo lang dat ie helemaal verkleurd en dan mandarijnen beertje wordt genoemd. Maar dan realiseert hij zich dat ie, ondanks zijn andere uiterlijk, toch best wel de moeite waard is. Zoiets is het ongeveer, ik heb het maar met een half oog gevolgd, maar het lijkt me een mooi kerstcadeautje voor kleuters = tip!
Maar beertjebeertje dus. Ik beloofde Jules dat ik voor hem een beertjebeertje zou maken. Ik met mijn grote mond ook. Ik had nog nooit iets gemaakt dat nog maar in de verte op een beer leek en nu moest ik er zelf een ontwerpen! In mijn hoofd zat het allemaal goed maar de uitwerking was toch eerder belabberd. Ik twijfelde om hem af te geven,  maar Jules  -I adore him- herkende hem meteen. Oef!
En zie je het poppenbedje waar het beertje tegenstaat? Gekocht in de kringloopwinkel voor € 2. Uitgebreidere foto als het opgekalefaterd is. (Is dat nu juist geschreven? Nee hé? Foert, ge weet wat ik wil zeggen hé)

woensdag 24 november 2010

muts voor Midas?

Prachtige voorstelling toch hé?!

Ik weet niet zeker of ze wel zal passen voor een vierjarige, mijn kinderen hadden op die leeftijd allemaal een heel groot hoofd (om niet te zeggen "nen dikke kop")
Op de naad van "potteke" en oorkleppen is het 51cm.


dinsdag 23 november 2010

cadeautje

Zoons favoriete leerkracht verwachtte een kindje. Al weken vroeg hij bij elk gefrutsel dat vanonder mijn naaimachine kwam of "dat nu voor de baby van meneer DW was??" Dus kozen we samen iets uit. Vestjes, jurkjes, slofjes niet want we kenden het geslacht niet en hij vond alles "te meisjes". Aan mensen die we niet zo erg goed kennen geven we vaak een EHBOdoos -eerste hulp bij ouderschap- met daarin bv oordopjes, een relaxerende badolie, een roze bril etc, maar dat idee werd ook afgekeurd. Uiteindelijk waren we het erover eens dat het een vlaggenlijn zou worden, een naamslinger eigenlijk. Ik zag iets bij eloleo  in de lijst en dit is het dus geworden:  
uiltjes voor Janne Lieke
Als ik nog eens beloof zoiets te maken wacht ik misschien wel de naam af :-) Al zou het ook maar niks zijn als er maar een paar uiltjes aan hingen.

vrijdag 19 november 2010

Nee!

Gisteren was ik heel graag naar de Ijverige Wijven gegaan, maar met manlief op zakenreis was ik het die onze ballerina moest afhalen. Ik heb dan maar thuis op mijn eentje geijverwijfd  ijverig gewijfd.


Nee! zei nichtje luid en zéér beslist toen ze dit stofje zag, maar ik maakte er toch een overgooiertje van. En meteen nog eens hetzelfde rokje van de dag ervoor.  


Op het overgooiertje, waar van ik vrees dat het meer een tuniek zal zijn, zitten nog geen knopen omdat mijn oude naaimachine knoopsgaten levert die echt niet aan te zien zijn. Ik zal er dus van die drukknopen laten inslaan, die hebben ze tegenwoordig in leuke kleurtjes. En ze heten niet voor niks luiewijvenknopen!
En wat als ze de kleertjes in deze stof nu echt niet wil? Och, dan geraak ik ze vast wel kwijt aan een van jullie?

donderdag 18 november 2010

Rokje voor Liv



Gisteren maakte ik dit rokje. De stof komt van het stoffenspektakel in Kortrijk, het patroon uit een oude Knippie. Omdat Liv een heel smal springding is gebruikte ik maatje 104 en verlengde dat. Ik kon het niet direct (laten) passen dus stak ik voor alle zekerheid elastiek  in de taille. Ik vind het model met die 3 plooitjes aan de ene kant heel leuk maar die loshangende zak zou ik een volgende keer eerder weglaten. Liv zal er waarschijnlijk wel blij mee zijn want ze stop graag kleine spulletjes weg. En nu is het bang afwachten want de begunstigde heeft geen inspraak gehad, noch qua stofkeuze, noch qua model. En ook al is ze pas zes, ze is behoorlijk modebewust en weet goed wat ze wil. Of niet.

woensdag 17 november 2010

Ergens onderweg

Ik kijk bijzonder weinig tv. Wij hebben geen kabel of digitale toestanden en worden steeds selectiever qua programma's waarvoor wij het de moeite vinden de aanknop van ons televisietoestel in te drukken.
Vanmiddag was ik op bezoek bij twee heel lieve meisjes die met mij naar een programma wilden kijken waar hun vriendje Leon in kwam. Aan hun glinsterende oogjes te zien denk ik dat ze stiekem verliefd zijn: het kleine meisje op het jongetje en het grote meisje op zijn papa :-) Het was een reportage over een uitstap van vader en zoon, maar zó mooi, echt heel integer gebracht. Daar kunnen de makers van pseudokoks, Robinsons en ander boeren op vrijersvoeten heel veel van leren. Ik denk zelfs dat ik volgende week weer kijk. Wordt die tv tenminste nog eens afgestoft ;-))

Leve de post!

Gisteren ging ik om iets na vijf uur naar de post. Voor mij stond een dame met een hele doos enveloppes en pakjes. Toen het aan haar beurt was weigerde de postbeamte die mevrouw te helpen "omdat ze om halfzes sluiten en ze nu die hele hoop troep niet meer kon scannen en alle mensen die van hun werk kwamen dan zolang moesten wachten" etc. Toen die dame zei dat ze niet vroeger kon komen omdat hun klanten tot 5u konden bestellen zei de postbeamte dat ze dan beter "hun werk zouden reorganiseren want 's middags hé, om een uur of twee, dan waren er vier loketten open en is er meestal geen kat!" Jongejonge als ik dat soort onzin hoor uitkramen dan moet ik echt moeite doen om te zwijgen (het is me dan ook niet gelukt) en dan vraag ik me af hoe dom je moet zijn om daar te mogen werken? En klein kind kan dan toch inzien dat je beter vier loketten opent tijdens het spitsuur ipv twee en omgekeerd? In het voorjaar hadden wij een paar dagen geen post gehad, ik was daar pertinent zeker van omdat we geen Humo en Knack hadden. Toen ik naar de post belde antwoordde men: "Ah ja, dat klopt want uw postbode is ziek, maar vandaag komt er een van een andere wijk bij jullie" En zaten die andere mensen dus zonder post. Zoiets geloof je toch niet?! 

dinsdag 9 november 2010

Kijk nu!

Vorige week pas startte ik deze blog. Honderden namen zijn de revue gepasseerd en uiteindelijk werd grote zoon's voorstel, naar de mat die hier in huis ligt, unaniem goedgekeurd. Unaniem dat is: mijn zusje en ik. En wat zien we nu dit weekend in de Magazine bij Het Nieuwsblad? Dit servies! Op mijn lijf  blog geschreven!

maandag 8 november 2010

Ik ging eens naar de kringloopwinkel

En ik kocht daar voor € 1 dit zakje. En wat zat daar in? Dit allemaal:
Ik zal eens inzoomen om jullie lekker jaloers te maken:




                                   Deze is voor een vriendin wiens lief Ludovic heet:
Deze zijn absolute favoriet, ik zie hier al een ring in of een broche of...
Hier is die met de hertjes ook favoriet. Niet zo duidelijk op de foto, maar zo`mooi! 
                                     Geef toe, zo maken ze toch niet meer hé? 

donderdag 4 november 2010

Eindelijk!

Voila zie. Mijn eigen persoonlijke blog.  Heel de zomer volgde ik afgunstig de heroische verhalen van madame zsazsa, prutsen, meisjesmama, polkadotjes, vermiljoen en vele andere. Zij motiveerden me om na vele jaren mijn naaimachine af te stoffen. En mijn creativiteit. Als zit op dat laatste zo'n dikke laag  dat het voorlopig bij kopiëren blijft. Schaamteloos. Kijk maar.

Het pamperzakske van Madama Zsazsa

de Tatannebag van eloleo

                                   babyslofjes waarvoor ik het idee hier opdeed
 patroonloze rokje en A-lijnrokjes naar het idee van Madame Zsazsa. En nog twee tasjes.
en een Ikeadekentje werd overslagvestje en slofjes.