woensdag 30 januari 2013

Officieel verslaafd

Dochter en ik kregen van schoonzus dvd-box 1 tem 5 van de tvserie Grey's Anatomy, u vast welbekend. Wij hadden er nog geen enkele aflevering van gezien maar wel al veel over gelezen in krant, Humo of in de Story bij de kapper. Het viel schoonzus dus niet moeilijk ons te overtuigen. En wat is er beter na een hele dag blokken om eens te ontspannen dan heerlijk wegzakken onder een dekentje en je te laten meeslepen door Mc Dreamy en co? En voor Dochter is het daarenboven nog educatief ook, al ziet ze vooral de fouten en onrealistische dingen.
Maar eens je begint te kijken, ben je eraan. Dat is zó verslavend jong. En de woorden van schoonzus: "it never stops" zijn wat dat betreft niet echt geruststellend.
Genoeg nu, ik moet gaan zien hoe Burke het doet. Ik val in het echte leven op mannen met donker haar en blauwe ogen, Mc Dreamy's dus, maar nu, Dr. Burke, yummie :-)


Als iemand nog zo'n serie weet  hoor ik het graag, de winter is nog lang.

maandag 28 januari 2013

The Times They Are a-Changin'

We zitten hier nog volop in blokmodus. De laatste week. Oef.
Stofzuigen of soep mixen moet wachten tot er pauze wordt genomen, helaas nemen ze die niet gelijktijdig. Ik draag warme chocomelk rond of geschild en in stukjes gesneden fruit. Ik pep op, wens succes en praat op jongste in omdat die na al die tijd nog niet doorheeft dat er van hem wordt verwacht dat hij zich rustig bezig houdt en begrip toont.
Maar de boog kan niet altijd gespannen staan en dan is er gelukkig een smsje of facebook of skype om even contact te hebben met de andere blokkers en het grote leed te delen.
Wat een verschil met onze tijd. Ik was thuis, vriendje zat op kot. Wilden we iets van elkaar weten of iets laten horen dan was mijn enige optie een brief die per post een dag of twee, drie onderweg was. Vriendje kon mij bellen maar moest daarvoor weer en wind trotseren, genoeg kleingeld verzamelen, zoeken naar en aanschuiven aan een telefooncel die het deed en dan bellen in de hoop dat ik thuis was. Zoniet kon hij later nog eens hetzelfde scenario herhalen. Ik was al blij als ik eens in de week iets van hem hoorde, mijn kinderen vragen zich af wat er scheelt als ze al een heel uur niks meer van hun liefje hebben gehoord. Maar ik vind het heel fijn hoor dat zij niet eindeloos moeten zitten wachten om de zoetgevooisde stem van hun geliefde zoete woordjes te horen fluisteren.
Vroeger was alles beter? Ik dacht het niet.