maandag 31 december 2012

Onze nieuwjaars"brief"

Op het boekenfestijn zag ik bordjes liggen en zoals dat in strips gaat ging er plots boven mijn brein -dat tegenwoordig veel weg heeft van gatenkaas- een gloeilamp spaarlamp branden: dit zouden onze nieuwjaarkaarten worden. Niet voor iedereen uiteraard wegens moeilijk te verzenden.

 Het kaartje bovenaan het zakje werd vervangen, u ziet de voorkant,achteraan staan onze wensen en namen.
Ik wens u ook allemaal een schone lei en dan komt het vast in orde, doe het goed!!

zondag 23 december 2012

Joepie!!

De dagen zijn alweer aan het lengen.
De lente komt eraan!!
(radicaal positief zoals Felix V.G. dat in Humo noemt)

dinsdag 18 december 2012

kersttrauma

Het liefst zou ik onderduiken. Of beter nog: winterslapen. Van nu ongeveer tot de tweede week van januari.
Ik heb niks met dé feestdagen. Verplicht amusement, eindeloos vreten, veel geld uitgeven aan vaak nutteloze en nog vaker niet geapprecieerde cadeaus. Alhoewel, alleen het eerste daarvan blijft nog overeind, de rest werd bij ons al afgevoerd.
Maar hoe komt dat dan vraag ik me af?
Ik ben jarig eind november en kreeg sowieso altijd één cadeau voor verjaardag en Sint. En heel vaak werd er gelijk bij gezegd dat ik niet hoefde te hopen op een kerstcadeau, dat ik al genoeg had gekregen. Is het dat?
Of, ik was een jaar of acht toen we een keertje naar de middernachtmis zouden gaan. Verder hadden we niks met de kerk maar op die dag trekt het mensen toch blijkbaar. Ik moest 's middags dutten maar lag alleen maar te zingen in bed en viel dus tijdens die middernachtmis in slaap. Of dat was omdat ik echt moe was of door de Gregoriaanse gezangen laat ik in het midden. Maar ik had dus wel de pointe gemist.
Toen ik begon aan een eigen gezinnetje was er het gescheidenoudersprobleem. Vele weken op voorhand werd er rondgevraagd wat de plannen waren en omdat ik als antwoord kreeg dat we wel zouden zien vroeg ik papa op kerstdag wat dan resulteerde in een kolerieke moeder omdat het altijd "hij" is die voorgaat. Zucht.
En dan vraag je je vader en  zijn ongetrouwe broer. Je werkt de dag van kerstavond nog tot halfvijf, hebt tijdens je lunchpauze boodschappen gedaan, pikt dan kind 1 op in de opvang en kind 2 in de crèche, haalt manlief op de luchthaven, net terug van paar weken zakenreis en rept je naar huis. Je slaapt die nacht amper want behalve kindjes badderen, flesje geven, neuzen en billen vegen moet er nog worden opgeruimd, geschild, gesneden, gekookt en gestoofd. Maar kijk, mooi op tijd staan de aperiefhapjes en de opgeblonken glazen klaar. Je vader komt met je nonkel binnen en nog voor die je begroet heeft zegt ie: "amai wat een smerige ruiten zeg". En daarmee is de toon gezet. Wat zijn die dingen in de soep (saffraandraadjes en garnaaltjes), wat voor een dessert is me dat (bavarois) etc.
En dan dat bomengedoe. Hoe belachelijk is het eigenlijk om een boom in huis te halen en die vol te hangen met troep? En het overbodige consumeren: Niet alleen qua eten maar ook al die cadeaus jongens. Is dat nu echt nodig? Ik ben niet gelovig maar vraag me toch af: is dat nu de essentie van kerst?
Nee, ik weet niet waardoor het komt, maar voor mij moet het dus duidelijk niet. Sorry voor het doorbomen, het was de laatste keer dit jaar. Beloofd. Ik verdwijn. 

donderdag 6 december 2012

Kleur

Met al dat grijs heb ik nood aan wat kleur in mijn leven.
Een heel kleurrijk idee -dat ik zag op Pinterest- zijn deze strijkparelkommetjes.
Ik maakte ze met alle kleurtjes die in de grote Ikeaparelpot zaten en ook een keertje met maar twee kleuren. Dat laatste werd prompt een AA Gentkommetje, al beoogde ik eerder iets Delfts blauw.



Bij de kleurige legde ik alle pareltjes netjes in dezelfde richting,vooral bij de grote kom een heel werk. Ik gooide de pareltjes op de bodem, legde ze allemaal mooi gelijk en schoof ze dan naar boven toe, dat bleek de handigste werkwijze.




Bij het tweekleurige nam ik niet de moeite de pareltjes netjes te leggen en uiteindelijk is het resultaat bijna even mooi. Je kan je dus de moeite besparen.  


Ik had nog een hele hoop fleecedekentjes liggen waaruit ik ooit babydingetjes maakte. Ik knipte een hoop vierkanten en stikte die aan elkaar. Nogal statisch zie ik nu. Volgende keer probeer ik een tetrisdekentje.


En dan zorgde Jongste nog voor een zilveren randje. Ik vertelde hem een hele tijd geleden -op skiverlof- een verhaal over mijn maatje en ik: zij was een paar dagen na mij jarig en toen wij 17-18 jaar waren en we een beperkt budget hadden trakteerden we elkaar op een cocktail voor onze verjaardag. We hadden maar centjes voor één zo'n chique drankje dus kocht zij dat voor mij en ik voor haar. Jongste vond dat zo'n schattig verhaal en omdat mijn jeugdmaatje er ondertussen helaas al een paar jaar niet meer is en ze dus geen cocktails meer kan trakteren, heeft hij er voor mij op mijn verjaardag eentje gemaakt. Ik denk vaak dat hij niet goed luistert maar je ziet, als het erop aan komt heeft hij het wél gehoord.