donderdag 26 april 2012

Intimiteit intimidatie

Je kan er niet omheen dezer dagen.

Eind jaren tachtig, als twintiger, mijn eerste job. Een collega, François!, ik schat hem 40, beetje vadsig, vettige moustache, Brussels accent. Als ik hem passeerde kreeg ik gegarandeerd commentaar: "kort rokske?", "blote benen jawadde" waren nog de beste opmerkingen want het kon evengoed gaan over mijn "dikke t*tten" of "schoon kont". Of "toevallige" aanrakingen. Ik ben de oudste van drie meisjes, zat op een nonnenschool, ging naar een meisjesjeugdbeweging, veel ervaring met het andere geslacht had ik dus niet (ja, zo ging dat in mijn tijd ;-)) En dan krijgt ge dat op uw boterham. Ge verstaat dat ik behoorlijk geintimideerd was. Als ik iets in de stock moest gaan ophalen, of naar de toiletten helemaal aan het eind van een lange doodse gang, was dat altijd met een bang hartje. En ik was voor de rest nochtans een redelijk frank blad, zoals ze dat bij ons noemden. Toen ik daar thuis iets over vertelde was mijn moeders repliek: "ge kunt zien dat ge daarover zwijgt, ge hebt nu een goei job!". Zo ging dat toen. Die mannen kwamen daar mee weg en wij waren simpele truttekes die dat lieten passeren.
En ondanks alles vraag ik me af of er nu zoveel is veranderd, of jonge vrouwen, meisjes bijna nog, nu wel rap iets zullen zeggen daarover? De machocultuur denkt toch nog veel te vaak dat de vrouw het wel zal hebben uitgelokt of dat je daar maar moet tegen kunnen, zó erg is dat toch allemaal niet zeker?!  
Ik zou mijn dochter in elk geval het advies geven die vent direct van repliek te dienen en de hiërarchische overste in te lichten. Als ik eraan denk dat ze binnen een paar jaar stage zal moeten lopen 's nachts op de spoed van een ziekenhuis -ik las daar pas nog maar over in de Humo- mens, ik zou  daar nu al bijna van wakker liggen. Kan ik mijn kind niet onder een stolpke steken?      

woensdag 25 april 2012

Ziedis!

Waarvoor mijn schoonbroer al zijn schroom heeft overwonnen en tussen een troep vrouwen is gaan aanschuiven in de Fnac in Leuven:


Hier ben ik zó blij mee. Dankjewel J. & E.!

vrijdag 20 april 2012

Voor Anja

Ze verdiende allang een cadeautje.
Het werd een tas. Samengesteld uit lapjes die refereren naar verschillende optredens. Ik haalde de mosterd bij de Birgittas van Eloleo en baseerde me op de "ideale moedertas" van Amy Butler. (Wat ik me afvraag: is dat dan een tas voor ideale moeders of een ideale tas??) Er moest een laptop inpassen en een hoop cd's, en ook een fles water en soms al eens een kostuum, misschien ook wel eens wat spullen van de kleine. Het mocht dus een behoorlijk grote tas zijn. Al heb ik dat misschien wel iets te letterlijk genomen. Of Amy B. dan toch.   

de zijzakken met bies zie je helaas niet goed




  Opvallen doet ie in elk geval! 

donderdag 19 april 2012

Obsessief uitstelgedrag

Ik moet dringend bellen naar de kno arts.
En naar de orthopedist.
Het gras komt binnenkort tot aan onze knieën.
Het verjaardagskaartje voor S. moet op de bus.
En ik moet nog een cadeautje halen voor K.
De baby van L.&S. kan ver lopen en kreeg ook nog altijd niks.
Ik moet checken of Sunjets ons nu al terugbetaald heeft.
Mijn auto moet naar de garage en naar de keuring.   
Patroon en stof voor de herenbroek liggen daar al maanden.
Hoelang is het geleden dat we bij oma op bezoek gingen?
Die Bongobon moet dringend opgebruikt worden.
De boeken moesten vorige week al terug naar de bib.
Buurman wacht nog altijd op dat ene adres.
Dringend mailen naar S.!
De garage, je kan er niet meer over of door, gingen we daar in de paasvakantie niks aan doen?
N. heeft nog eens gebeld voor dat recept.
Als ik nog lang wacht zien we niks meer door de ramen.
De winterkleren moeten weggeborgen worden. Alhoewel?
Ik moet nog kaarten bestellen voor het optreden van M.
Etc., etc.

Maar nu, nu ga ik op stap met mijn vriendinnetjes. Een mens moet  prioriteiten stellen, toch?

woensdag 4 april 2012

Mor allé

Sunjets is dat toch he?
In september boekten wij onze skireis bij die mannen. Vrijdag zouden we vertrekken. Vanavond krijgen we een mailtje dat het hotel dat we kozen overboekt is en dat we dus iets anders moeten kiezen (of ons geld terug krijgen). Mor allé!