maandag 16 januari 2012

Alweer

Op dieet. Alweer. Ik ben een echte jojo. Slaag ik erin pakweg tien kilo af te vallen, amper twee jaar later zit elk grammetje daarvan er weer aan.
Goede voornemens daar doe ik niet aan, het is puur toeval dat ik nu aan het diëten ga. Ik heb mezelf laten gaan na het debacle van vorige zomer, ik had nood aan comfortfood, aan troost. Vele keren dacht ik dat het nu wel genoeg was, dat ik dringend moest gaan opletten maar het zat niet goed tussen mijn twee oren.
Nu lukt het wel, en hoe! Nu heb ik mijn eigen personal coach: mijn zoon. Hij vraagt me meerdere keren per dag hoe het gaat, of ik geen honger heb, dat het heel goed is dat ik van die lekkere koekjes bij oma kon afblijven. Hij vertelt me dat ik moet zorgen dat ik verschillende kleuren groenten op mijn bord heb liggen, dat in platte kaas veel eiwitten zitten en dat ik die nodig heb om spierafbraak te voorkomen. Hij zegt me dat drie keer tien minuten fietsen evengoed is als een halfuur per dag, dat elke fysieke activiteit goed is, dus ook strijken of hout binnenhalen.
Maar wat ik zo schattig vind is dat ik 's avonds voor het slapen gaan een smsje van hem krijg: "goe bezig mama!" of "goed dat je zover gelopen hebt vandaag mama" of "het gaat goed mama, doe zo voort!". Lief toch?

5 opmerkingen:

  1. Wat een lieve zoon! Om trots op te zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een schat van een zoon heb je, leuk dat hij je zo kan stimuleren om je afvalrace tot een succes te maken. Zal ik met je meedoen?? Ik moet ook minstens 10 kg kwijt...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een echte schat, die zoon.
    En jojo? Zoek eens naar jouw happygewicht. Wanneer voel je je goed, zonder dat je te veel moeite moet doen en jezelf wel mooi vindt. En probeer dat te houden. x

    BeantwoordenVerwijderen