ben ik blij met de verstrooidheid en nonchalance van jongste zoon waardoor hij een paar maanden geleden te laat was voor een Pukkelpopticket. Woensdag had ik nog met hem te doen omdat alle vrienden vertrokken en hij hier achterbleef. Maar nu kan ik mijn geluk niet op dat hij dicht bij zijn mamatje was en ik niet heb zitten sterven van ongerustheid.
Mijn hart en gedachten gaan naar mensen die minder geluk hadden. Je gunt het je kind, het is nu ze jong zijn dat ze zo'n dingen moeten doen. Maar krijg zo'n nieuws te horen...
ik vind het ook heel erg wat er gebeurde daar. en leef mee met de slachtoffers. Maar ik kan zeker en vast je geluk delen dat je zoon daar niet was.
BeantwoordenVerwijderen