vrijdag 6 september 2013

Het einde

"Dat ik stilaan moest beseffen dat we teveel uit elkaar zijn gegroeid en ik me er dus maar beter een gedacht kon van maken dat het gedaan was tussen ons" schreef hij in zijn mail waarmee hij een eind maakte aan ruim dertig jaar samen.

Verdwaasd blijf ik achter met drie verweesde kinderen. "Hoe is dit nu kunnen gebeuren mama, jullie maakten toch niet veel ruzie?" "Ik weet het niet schatje, misschien hadden we dat beter wél gedaan" "Wat zijn papa zijn drijfveren mama, wat is zijn motivatie?" "Ik weet het niet schatje"  "Mama, papa gooit ons hele leven overhoop, laat ons achter en doet alsof zijn neus bloedt, hij praat alleen maar over koetjes en kalfjes" "Hij zegt tenminste íets tegen jullie, tegen mij praat hij helemaal niet
Over de man die tal van opleidingen communicatie volgde vertellen ook zijn mama of de vrienden waarmee hij in zijn studententijd op kot zat me dat hij niks vertelt en zijn binnenkant niet toont, alleen maar wat smalltalk uitkraamt.

Ik ben emotioneel labiel. Voel me bedrogen maar vind ook dat ik heb gefaald, ben heel erg gekwetst en teleurgesteld maar ook heel erg kwaad omdat niet alleen mijn toekomst maar voor een groot deel ook die van de  kinderen aan diggelen ligt. Ik voel hun onzekerheid, zie het gekwetst-zijn in hun ogen en bedenk dat mijn verdriet  to-taal ondergeschikt is aan dat van mijn kinderen en dat dat een verschil is tussen hem en mij, bij mij komen zij op de eerste plaats, hij denkt nu vooral aan zichzelf. Midlifecrisis zegt mijn personeelsdirecteur onmiddellijk wanneer ik hem de feiten vertel, net wat ik dacht omdat man binnenkort 50 wordt, maar zelf wil hij dat absoluut niet geweten hebben. 

Ik zal het ook wel weer redden hoor, tenslotte ben ik diegene die de voorbije twintig jaar de bordjes draaiende hield in ons circus omdat hij heel vaak op zakenreis was. Maar ik mis mijn maatje, diegene die aan een half woord of soms zelfs een blik genoeg had om mij te begrijpen, waaraan ik alles kon vertellen, mee kon lachen of ook gewoon niks doen, waarvan het goed was te weten dat hij er was, ver of dichtbij. Ik doe mijn best te geloven dat ook hier een bedoeling achter zit, dat uiteindelijk zal blijken dat dit niet zo slecht is en dat ik er iets van kan leren. Maar het is moeilijk hoor. Bijzonder moeilijk. 

19 opmerkingen:

  1. Ik voel heel erg met je mee.
    Veel sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Veel sterkte! Ik wens je rust in alle chaos en ga vooral niet aan jezelf twijfelen. Je kinderen mogen blij zijn met je, dat je zo aan hen denkt. Vergeet toch ook maar niet zelf te rouwen denk ik dan, straks, als de ergste schok voorbij is. Ik hoop dat de zon snel weer voor je gaat schijnen, in je hart en in je leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ken u niet, behalve van af en toe je blog te lezen, ben zelf ook veertiger met drie kinderen
    Pfffff, ik hoopte efkes dat je een kortverhaal aan het schrijven was....maar het is dus voor echt....amai....veel moed zenne

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wow, beklemmend...
    Denk niet alleen aan je kinderen, denk ook aan jezelf.
    Want inderdaad, dit is heel erg moeilijk.
    Zoek op tijd hulp, als dat nodig is: familie, huisarts, psycholoog.
    Ik wens je heel veel sterkte toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik wens je veel sterkte en moed.
    Wat is dat toch met die mannen ! Dit is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor.
    Waarom geven ze opeens alles op zonder al te veel uitleg. En de kinderen begrijpen er dan niets van. Dat is normaal als je het zelf nog niet eens begrijpt. Waarom zij dan wel.

    Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik voel met je mee, hoe je er over schrijft is op zich al heel wijs, je wijsheid gaat je hier doorheen halen, al zal het vast vaak met vallen en op staan gaan, maar ik voel dat je er gaat uit komen, sterker dan ooit.
    Laat je omringen door mensen die je graag zien om je draagkracht vast te houden. Ik denk dat er meer mensen in jou situatie zijn dan je zou vermoeden, hoeveel mensen leven niet in plastieken wereld. Ik supporter voor jou omdat je terug tot jezelf mag komen, er voor gaat , voor jou en je kinderen omdat jullie dat heel erg verdienen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Pfff... Hier een vent in een pre-midlifecrisis, maar gelukkig wel een prater. Ik voel met je mee, veel sterkte! En kinderen zijn vaak sterker dan je denkt...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Begrijp het helemaal . Je bent niet de enige ....Een lang verhaal maar kort verteld : hij iemand anders leren kennen , 3 kleine kinderen hebben met mij , weer samen gekomen na 3 onduidelijke maanden en na 5 jaar nog steeds voelen dat het niet meer wil lukken , van 2 kanten . Moeilijk om zo samen te blijven , wat nu moet volgen weten we niet . Leven als vrienden samen maar niet als koppel :-((( Veel sterkte voor jou , zoek vooral niet de schuld bij jou alleen want ik merk dat je dit doet . Hij heeft in elk geval gefaald op de manier waarop hij je dit heeft laten weten ....
    Je komt er doorheen !!! Blijf daarin geloven . Zoek steun bij vrienden , vriendinnen ,...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Nou ja. Triest voor jou, je kinderen. Bah.

    Weet niet of ik het zeggen moet, ik ken jou en je man natuurlijk helemaal niet, maar mijn eerste reactie na het lezen van dit blogje was: het is niet het probleem dat jullie relatie minder is dan zoveel jaar terug maar hij heeft ergens een nieuw spannender iets (iemand) gevonden? Midlife, ja, wellicht.

    Maar ondertussen is het wel triest voor jullie. Natuurlijk kom je er bovenop en zal het allemaal wel goed komen, maar leuk is anders. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hey,
    't Is lang geleden dat we iets van elkaar 'hoorden', hopelijk komt alles snel op z'n pootjes.
    Al een nieuwe woning gevonden?
    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik leef sterk met je mee! En ook super naar voor jouw kinderen. Die snappen natuurlijk niet waarom hun eigen vader plots vertrokken is! Super naar!:(

    Veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. ik vind dat heel jammer voor je. Echt... wil zoiets niet meemaken. je zag het niet aankomen, van geen kwaad bewust.Oh, ik heb niet de juiste woorden voor je. Maar zoals Marina al zei..laat je door lieve mensen omringen.
    STERKTE en veel moet om met de kinderen verder te gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik vind het vreselijk voor je en wens je veel moed en sterkte. Ik heb zelf ook een breuk achter de rug, slechts 3 jaar samen geweest, en herken dat gemis van aan een half woord of blik genoeg te hebben. Maar toch, ook al is het moeilijk om het los te laten en verder te gaan, het moet. Knap dat je het durft te zeggen, in een wereld waar blogs meer tonen hoe fantastisch het allemaal wel niet is in andermans leven. Je staat er niet alleen voor. Veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. En hij zie het in een mail na 30 jaar? Ongelofelijk!!

    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Hoe gaat het nog met je? Kmoet regelmatig eens aan je denken. Hopelijk heb je het al wat kunnen verwerken *virtuele knuffel*

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ongelooflijk, ik zocht een plaatje van "Hotel Mama" en stuiten op deze tekst. Alsof ik heb zelf heb geschreven. Afgelopen okt. 2dg na mijn zoveelste huwelijksjaar kregen wij/ik het bij een kopje thee te horen. Zomaar uit de lucht zonder enkele aanleiding. Geen ruzies, alles wat ons hartje begeerde, gezond en lieve mooie kids. En daar zitten we nu met de feestdagen. Maar we proberen er wat van te maken. Hopelijk komt hij er achter wat hij heeft gedaan. Iedereen heeft het over midlife crisis of overspannen. Kan mij niks schelen. Wij zitten met de problemen en hij ik weet niet of hij nog denkt en uberhaupt gevoelens heeft.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Hotel Mama heel veel sterkte. En kop op, wij vrouwen gaan dit redden. We moeten. Voel mij plots niet alleen, dacht echt hoe kan dit zonder voor tekenen. Maar ik ben dus niet alleen. (hoort bij bovenstaand stukje) gr Mickey

    BeantwoordenVerwijderen