AB deel 2

En zo werd het zaterdagavond, dé grote dag dat Jongste met zijn band Black Tolex dus het voorprogramma van Beth Hart mocht spelen. (Voor Mammalien: de Ancienne Belgique is een gerenommeerde concertzaal hartje Brussel)

Het was fijn dat ik zomaar de lange rij wachtenden aan de ingang kon voorbij lopen om mijn gratis ticket af te halen aan de balie voor gasten maar vooral onwerkelijk dat daar, op het podium waar vele groten der aarde al stonden, mijn "kleintje" mocht spelen. Toen ze opkwamen, wat er toen door mij heen ging, die trots valt met geen woorden te beschrijven. En ze hebben dat zo goed gedaan die jongens, niet te geloven!

 

Beth Hart was ook niet slecht natuurlijk :-)) Nee echt, ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord maar die vrouw kan zíngen, een ras-entertainer, een vrouw met ballen! Maar ook zo zonder kapsones: toen er iemand in de zaal onwel werd, stopte ze met spelen, sprong van het podium en over de dranghekken om er zich persoonlijk van te vergewissen dat alles goed kwam. En backstage was ze blijkbaar ook heel aimabel en ook aangedaan door die jongetjes van 17/18 die haar met een blik vol bewondering bleven aankijken, 

"so cute"    

 

Verder bleek mijn angst om 's avonds alleen door Brussel te moeten lopen totaal ongegrond. Ook iets voor middernacht was er nog heel wat volk op de been en in het station stonden nog heel wat mensen te wachten op de trein richting Gent.

En zo zijn zowel moeder als zoon weer wat gegroeid.  

AB

Jongste speelt zaterdag in de AB! Het voorprogramma van Beth Hart, een Californische zangeres. Mijn. Kind. In dé muziektempel van Brussel!

"Mama, ik heb je op de guestlist gezet." Die eer valt me samen met zijn vriendinnetje en een goede vriend te beurt dus ik ben echt wel oprecht vereerd. Maar ik sch**t nu al in mijn broek bij het idee dat ik 's avonds laat op mijn eentje door Brussel moet struinen en in een akelig station staan wachten. Ik heb er lang geleden nochtans  schoolgelopen en gewerkt.

"Dat zit allemaal in je hoofd mama" zegt dochter en dat zal ook wel zo zijn. Maar hoe krijg ik dat eruit? Tegen zaterdag?  

Nog altijd

He was my North, my South, my East and West,
my working week and my Sunday rest,
my noon, my midnight, my talk, my song.
I thought that love would last for ever. I was wrong.
                                                                     W.H. Auden

Ik mis hem. Nog altijd.

Het einde

"Dat ik stilaan moest beseffen dat we teveel uit elkaar zijn gegroeid en ik me er dus maar beter een gedacht kon van maken dat het gedaan was tussen ons" schreef hij in zijn mail waarmee hij een eind maakte aan ruim dertig jaar samen.

Verdwaasd blijf ik achter met drie verweesde kinderen. "Hoe is dit nu kunnen gebeuren mama, jullie maakten toch niet veel ruzie?" "Ik weet het niet schatje, misschien hadden we dat beter wél gedaan" "Wat zijn papa zijn drijfveren mama, wat is zijn motivatie?" "Ik weet het niet schatje"  "Mama, papa gooit ons hele leven overhoop, laat ons achter en doet alsof zijn neus bloedt, hij praat alleen maar over koetjes en kalfjes" "Hij zegt tenminste íets tegen jullie, tegen mij praat hij helemaal niet" 

Over de man die tal van opleidingen communicatie volgde vertellen ook zijn mama of de vrienden waarmee hij in zijn studententijd op kot zat me dat hij niks vertelt en zijn binnenkant niet toont, alleen maar wat smalltalk uitkraamt.

Ik ben emotioneel labiel. Voel me bedrogen maar vind ook dat ik heb gefaald, ben heel erg gekwetst en teleurgesteld maar ook heel erg kwaad omdat niet alleen mijn toekomst maar voor een groot deel ook die van de  kinderen aan diggelen ligt. Ik voel hun onzekerheid, zie het gekwetst-zijn in hun ogen en bedenk dat mijn verdriet  to-taal ondergeschikt is aan dat van mijn kinderen en dat dat een verschil is tussen hem en mij, bij mij komen zij op de eerste plaats, hij denkt nu vooral aan zichzelf. Midlifecrisis zegt mijn personeelsdirecteur onmiddellijk wanneer ik hem de feiten vertel, net wat ik dacht omdat man binnenkort 50 wordt, maar zelf wil hij dat absoluut niet geweten hebben. 

Ik zal het ook wel weer redden hoor, tenslotte ben ik diegene die de voorbije twintig jaar de bordjes draaiende hield in ons circus omdat hij heel vaak op zakenreis was. Maar ik mis mijn maatje, diegene die aan een half woord of soms zelfs een blik genoeg had om mij te begrijpen, waaraan ik alles kon vertellen, mee kon lachen of ook gewoon niks doen, waarvan het goed was te weten dat hij er was, ver of dichtbij. Ik doe mijn best te geloven dat ook hier een bedoeling achter zit, dat uiteindelijk zal blijken dat dit niet zo slecht is en dat ik er iets van kan leren. Maar het is moeilijk hoor. Bijzonder moeilijk. 

Verbijstering

"Mama, mevr. R. is vermist" zei Jongste een dag of tien terug en ik dacht "maar jongetje toch, dat is een jonge vrouw, die ligt ergens in de armen van de liefde van haar leven op dit moment en is even vergeten dat er mensen zijn die zich ongerust maken"

"Mama, mevr. R. is terecht" zei hij een paar dagen later. "Dood. Vermoord" En ik zag de verbijstering in zijn ogen en hoorde het ongeloof in zijn stem. Het is niet dat hij nu zo dik is met zijn leerkrachten maar als het eentje is die net iets meer doet voor haar leerlingen en waar hij echt wat aan heeft gehad dan heeft hij daar wel waardering voor. Zo ook mevr. R., een leerkracht die zeer begaan was met haar leerlingen, die nog jong genoeg was om hun puberbesognes te begrijpen en mee gek te doen op schooluitstap. Het raakt hen, die jonge kerels en meiden die alles vanzelfsprekend lijken te vinden maar nu even niet weten waar ze het hebben. Ze hebben samen getreurd in de stille ruimte en op de afscheidsplechtigheid op school en morgen is er de uitvaart in het crematorium waarna ze dit hoofdstuk voorzichtig kunnen afsluiten en met iets meer argwaan en minder onbevangen verder door het leven gaan.

Zelf denk ik ook aan dochter die zo vaak alleen door Gent loopt 's avonds. Ik heb me daar nooit veel zorgen over gemaakt want laten we wel wezen, Gent is Brussel niet hé. Ik heb nooit wakker gelegen maar als ze morgenavond naar Gent gaat denk ik wel dat ik zal liggen luisteren tot ik de sleutel in het slot hoor. Of hoe ook mama net iets minder onbevangen zal zijn.

Dag van de collega

Onze baas had het idee dat we op de dag van de collega elk iemand zouden verwennen met een dessertje, een cadeautje of wat dan ook. Het lot speelde mij Lien door, een pittige en kleurrijke jonge vrouw die al eens had laten vallen dat ze mijn zelfgemaakte tas heel mooi vond. Lang moest ik dus niet zoeken achter een ideetje. En dit was het resultaat:

Lien was blij en ik ook: ik kreeg een mooi en veel te duur boek.

De hedendaagse maatschappij

Eerst een uur gaan hardlopen

ter voorbereiding van een of andere stadsloop.

Dan in de auto stappen

om bij het Totalstation  200m verder

benzine te halen voor de grasmaaier.

Zo gaat dat tegenwoordig.

Zondag?

Gisterenavond

had ik heel erg nood

aan een knuffel

maar niemand waar ik die van kreeg.

Of hoe je je

in deze drukke wereld

toch wel heel eenzaam kan voelen.

En het was niet eens complimentendag!

Ik liep door de school van mijn kinderen en werd aangesproken door een jonge leerkracht waarvan ze alle drie les hebben/hadden. Ze zei: "Mevrouw, toen ik ontdekte dat ik zwanger was, was mijn eerste gedachte: "ik wil zo een mama worden als mama M".
En toen wist ik even niet wat zeggen...

Boshuttafeltent



De snaveltjes van de vogels ontbreken hier nog



Voor de jarige Tias.

Ontwerp van mama J. die ook alle onderdelen knipte waarna ik het geheel assembleerde.

Als dat geen mooie samenwerking is!

Ja, ik ben een raar mens

Als het over badhanddoeken gaat of badjassen dan kunnen die niet dik genoeg zijn. Van die donzige dikke zachte badstof waarin je kan wegzinken, zàlig. Ik neem geen genoegen met minder dan de beste hotelkwaliteit.
Maar voor washandjes zoek ik altijd juist de dunste, meest versleten, exemplaren uit.
Ik kreeg van de buurvrouwen een stapeltje van die oude tetradoeken, al vaak gewassen en dus lekker zacht en maakte daaruit een stapeltje washandjes voor mezelf. Kijk, daar ben ik nu echt blij mee zie. 

Ik mag dan al raar zijn maar wel rap content hé.