Top en flop

De hobo sacks vallen hier geweldig in de smaak. Ik vind het zelf een leuk dingetje om te geven, het is snel gemaakt. En het wordt ook gesmaakt door de ontvangers want ik kreeg al vaker de vraag om eentje te maken. Zo ook een turnzak voor Marthe:

Ik had er ook eentje gemaakt voor Diete met een vlaggenlijntje erbij. Piepkleine vlaggetjes voor een piepklein meisje:

Bijschrift toevoegen

En voor de grote broer van Sem:

Dat is dus duidelijk een topper.
Maar dan. Ik zag op een Pinterest een kussen met vogeltjes, zó mooi.
Helaas is mijn kopie maar niks:

Het zou een cadeautje zijn maar na commentaren als "Wat staat daar eigenlijk op?" en "Voor wie is dat kussen met al die vlekken?" durfde ik het niet meer afgeven.
En nu is de poes er heel gelukkig mee.

ZsaZsaZwier

Sinds het verschijnen van Hét Boek is het patroonloze plooirokje een beetje in de vergetelheid geraakt. Jammer eigenlijk want het is een vrolijk en snel gemaakt rokje.

Eens je telwerk gedaan is toch ;-)

De dochter van haar moeder

Onlangs zei iemand tegen mij: "Gij zijt precies een zonnebloem, altijd met uw kopke naar de zon". Dat was met voorsprong van 't schoonste* dat ooit iemand tegen mij gezegd heeft. Maar het is wel waar, als ik kan zal ik met mijn snoet naar de zon gaan zitten.

Dochter kwam terug van Schotland en dit zag ik op haar foto's:

De appel blijkt niet ver van de boom te vallen...

*voor NL: mooiste

Feest!

Bij de zonnekindjes. Zowel het feestvarkentje als haar broer zijn echte zonnekindjes: toen ze geboren werden  brachten ze allebei de zon mee, voor hun geboortefeestje hebben ze allebei een stralende dag uitgekozen.
Het leukste van onze cadeaus vond ik zelf de grasmaaier: met een contactsleutel, een schuivertje om langer en korter te maaien en een afneembare bak voor het maaisel. Niks speciaals? Wel als het om een speelgoedgrasmachientje gaat toch? Al ben ik daar niet meer zo in thuis, misschien is dat tegenwoordig normaal?

Al de rest was zelfgemaakt:

Mandjes die ik op pinterst zag, waar anders? Ik maakte ze van stof die ik van buurvrouw kreeg: hele dozen stof, allemaal restlapjes van dekbedovertrekken. Niet erg groot maar wel mooie kwaliteit en ruim voldoende om zoiets als deze mandjes van te maken. Zei ik al dat wij schatten van buren hebben?

In die mandjes stopte ik slabben, kant en klaar gekocht maar geflockt:

met een kuikentje omdat ze dat als doopsuiker hadden

klassiek met de naam

met restjes lint

en dan nog t-shirtjes. Voor dit t-shirtje gaf Odille mij de inpiratie, ik vond het tekstje van hun zoontje's geboortekaartje zó mooi:

En dan nog eentje voor de grote broer:

Beetje zielig?

Kalverliefde was het, echte onvervalste kalverliefde.
Ik was 16, oudste van drie meisjes en zat op een nonnenschool, jongens waren voor mij dus iets vreemds. Hij was 20, student op kot, draaide bij de grootste studentenradio, was preases etc. Wat hij ooit in mij zag? Ik denk dat het iets moet te maken hebben met bravoure, ik zette in die tijd nogal graag een grote mond op en misschien maakte dat indruk?

Het was te verwachten dat de liefde vervloog

en we verloren elkaar zo'n beetje uit het oog.

Een aantal jaren later belde hij me plots om nog eens af te spreken voor een etentje. J. en B., twee gezamenlijke vrienden, waren er ook. Het was een fijne avond waar ik vol trots wist te vertellen dat ik binnenkort ging trouwen. Hij kwam op onze trouw, ook nog toen onze oudste zoon geboren werd en daarna gingen onze wegen weer elk zijn eigen kant op.

Nu kwam ik J. onverwachts tegen, één van die vrienden (volg je het nog?), we raakten aan de praat en plots vraagt hij me: "Herinner je je nog die avond bij X., dat etentje? Waar jij zo stond te springen omdat jullie gingen trouwen?" Ik moest er even naar zoeken maar ja, ik wist nog wel zoiets. "Wel" zei J. "hij deed dat omdat hij eigenlijk opnieuw iets met jou wilde beginnen"

En ook al is het lang geleden, dat is toch best wel een beetje zielig hé?

Minister smsSmet

De basisschool waar onze kinderen een groot deel van hun kleine jaren doorbrachten vierde feest: 50 jaar!!
De minister zou ook komen meefeesten. De afspraken daaromtrent werden gemaakt, gecheckt en gedubbelcheckt. Of dubbel gecheckt. Een uurtje voor aanvang van de festiviteiten liet minister Smet echter weten niet te zullen komen. Alle begrip daarvoor, je weet immers niet wat de reden is. Maar dat iemand die over een bataljon kabinetsmedewerkers beschikt dat via sms moet doen vind ik behoorlijk boertig en getuigen van weinig zin voor communicatie.

In het licht van het nieuwe schooljaar vind ik ook wel erg dat de kranten breed uitgesmeerd het verhaal van het prinsenkind kind dat niet meekan op school vertellen. Wat is de meerwaarde daarvan? Ik ben absoluut niet koningsgezind, voor mijn part gaan ze allemaal -net als in Nederland- werken ipv door ons te worden gesponsord, maar het gaat hier om een klein jongetje dat nu voor eeuwig en altijd de stempel "dom" meedraagt. Want ook al weet niemand om welke leerstoornis het gaat, dat is wat de goegemeente denkt. Waar of niet?
En wat me dan ook nog stoort is dat ouders ruim € 9000 schoolgeld moeten betalen, ook andere koppels dan die van Laken, om hun kind  te helpen. Schort er niet iets aan het systeem dan? Volgens de grondwet is onderwijs gratis voor elke Belg maar toch glippen nog altijd veel kinderen door de mazen van het net.

En zo kom ik terug waar ik begon: de basisschool waar mijn kinderen zaten. Een open school met een enthousiast team, leerkrachten die hun best doen voor àlle kinderen, wars van huidskleur, geloofsovertuiging of sociale achtergrond. Een school waar elk kind geholpen wordt, aan welke kant van de balans het ook zit, omdat zowel het zwakke kind als het meerbegaafde nood heeft aan kansen. Een school waar kinderen kunnen opgroeien tot positief ingestelde, ruimdenkende en gelukkige mensen

Op deze eerste schooldag hoop ik dat elk kind de kans krijgt in zo een school groot te worden. 

En hoe graag ik ook wil laten weten over welke school het gaat, als lid van de Raad van Bestuur van de scholengroep kan ik het niet maken partijdig te zijn. Maar zelf weten ze wel dat ik BS E. in mijn hart draag.